Unsung Heroes: A Tribute to Nurses During COVID-19
COVID-19 affected every single aspect of our lives. At first, no one would have thought that a virus could disrupt human life in such a manner. Statistically, 150,000 people lost their lives due to the disease in Iran. Many jobs got canceled, education continued through online methods, visitors to cinemas, theaters and libraries decreased and many people suffered economic difficulties.
At the peak of the pandemic, when people were overwhelmed by panic and ambiguity of the news about this newly emerging phenomenon, I visited different hospitals and took photographs due to my journalistic duty to cover the situation and news of the pandemic.
My first time, in April of 2020, the peak of the first wave, I found myself taking photos in a weird multi-layered jumpsuit, two masks, a protective shield and a pair of gloves, in the middle of COVID-19 ICU, by the sides of patients who were dying every second. In my first visits to medical clinics, I took photos of patients and reported about their situations but soon people who were taking care of them caught my attention.
It was in the time of the COVID-19 pandemic that nurses’ effectiveness became apparent more than ever. These people stood in the front line of this fight, occasionally for days or weeks, deprived of their most basic rights such as visiting their families. According to statistics, more than 100 nurses lost their lives due to COVID-19 in Iran.
There are 19 nurses for every 10,000 people in the population of Iran and this number is lower than WHO standards. It’s been reported that nearly 500 nurses emigrate from Iran every month. This photo collection pays homage to and represents a portrait of a few of these exhausted but strong guardians of those singular times. People whose income hasn’t been and isn’t worth their efforts at all.
قهرمانان گمنام
کرونا بر همه جنبههای زندگی ما تأثیر گذاشت. در ابتدا کسی فکرش را نمیکرد یک ویروس این چنین معادلات زندگی انسانها را برهم بزند، بر اثر آمار، در ایران حدود ۱۵۰ هزار نفر پس از ابتلا به این بیماری تلف شدند و بسیاری از مشاغل تعطیل شدند، آموزشها آنلاین شد، فعالیت سینما، تئاتر و کتابخانهها رو به افول رفت و مشکلات اقتصادی گریبانگیر مردم شد.
در اوج همهگیری کرونا زمانی که عموم مردم غرق در وحشت و ابهام اخبار این پدیده نوظهور بودند، بهواسطه وظیفه ژورنالیستیام در جهت پوشش وضعیت و اخبار این پاندمی، به بیمارستانهای مختلف رفتم و عکاسی کردم، اولینبار فروردین ۱۳۹۹ در اوج موج اول خودم را با یک لباسِ یکسرهٔ عجیبِ چندلایه و دو عدد ماسک و یک شیلد محافظ روی صورت و دستکش به دست، وسط بخش مراقبتهای ویژه کرونا، کنار بیمارانی که هر لحظه فوت میشدند؛ مشغول عکاسی یافتم. در بازدیدهای اولم از مراکز درمانی، ابتدا مبتلایان و وضعیتشان را عکاسی و اطلاعرسانی میکردم؛ اما بهمرور نگاهم به افرادی جلب شد که از آنها مراقبت میکردند.
در کوران کرونا بود که اثرگذاری پرستاران بیشازپیش نمایان شد، کسانی که گاه روزها و هفتهها در خط اول مبارزه، ایستادگی کرده و خود را از ابتداییترین حقوق مانند ملاقات با خانواده محروم کردند.
در ایران در دوران کرونا طبق آمار بیش از ۱۰۰ پرستار به دلیل ابتلا به کرونا جانشان را از دست دادند. در کل کشور تعداد پرستار بهازای هر ۱۰ هزار نفر جمعیت، حدود ۱۹ نفر است که این آمار پایینتر از استانداردهای سازمان جهانی بهداشت است. طبق آمار اعلام شده ماهانه حدود ۵۰۰ پرستار به خارج از کشور مهاجرت میکنند. این مجموعه عکس، ادای دین و پرترهٔ تعدادی از مدافعان خسته اما قوی آن دوران عجیب است. افرادی که حقوقشان هیچ تناسبی با زحماتشان نداشته و ندارد.